BENİ SEN YAKTIN
Şimdi sevişmek vardı esmer teninle
Yüzün de ki simsiyah körpe beninle Kahkahaya boğulmak vardı seninle Sense ardında gözyaşları bıraktın Ne hasret ne hicran beni sen yaktın Tutuştu yüreğimin kederle her kenarı Cehenneme çevirdin bana ceylanpınarı Devirdin hasretinle o koskoca çınarı Ağlayan gözlerimden hep ıraktın hırçın bir ateş değil beni sen yaktın Oysa ki mutluluğa inanmıştım adınla Uçmayı öğrenmiştim sevgili kanadınla Hayallerimi ipe götürdün inadınla Göz yaşıma doymayan kuru topraktın Şu doğan güneş değil beni sen yaktın Su doldu yaralarım göz göz büyüdü O küçük kıvılcımlar köz köz büyüdü Bilmem ki nasıl lanet nasıl büyüydü Gönül dalımda kalan en son yapraktın Temmuz değil güz değil beni sen yaktın |