Susamıyorum
Susmak istesem de bundan böyle
ne çare bir türlü susamıyorum kader iki dudağımın elinde ağzımın sesini kısamıyorum... Biliyorum susmak en güzel fiil lakin başarmak çok zor dili tutmayı başıma gelenler en büyük delil nasip etsin Yaradan lafı yutmayı... Uğraştım didindim nafile olmuyor susmak istedikçe cevaplar verdim anlatmaya çalışmakla torba dolmuyor anlatamadıkça kendimi yedim... Susabilenler kim bilir ne huzurludur ben ise hem huzursuz hem uykusuzum lafa söze karışmayanlar hep mutludur sararıp soluyor ağlayan yüzüm... Sessizlikte gelir bütün ilhamlar yazılır en güzel şiirler hikayeler romanlar çeneler çalışırken gönlün kapısı kapanır elleri boş girer geceye durmaksızın konuşanlar... Sakin olayım diyorum sessizce oturayım doğru bildiğimi söylersem ne kaybederim dünyanın tüm derdini içime mi doldurayım zapt edemem kendimi yine lafa girerim... Konuşma orucu tutabilsem diyorum bunu her şeyden daha çok istiyorum susmanın mükafatı huzur dolu kalp midir dilimizi susmaktan alıkoyan sebep nedir... Alnımızın yazısını yazan kalem dilimiz doğduk doğalı konuşup durduk hepimiz can yakıcı konuşma anında susmak müşkül sözler alevli ateş susuş onları söndüren kül... Susmak istesem bile bütün kalbimle inanın maalesef susmayı başaramıyorum kaderim dudağımdan dökülen söze bağlı ne yazık ki muvaffak olamıyorum... Gülhan Çeliktaş |
Bazen,en iyisi de olabilen bir insani davranış biçimi.Konuşsak belki kaybedeceğimiz bir durumu,susarak kazanca da çevirebiliriz.
Ya da bunun tam aksi olasılık içinde.
Çok güzel bir tema,şiir diliyle çok güzel anlatılmış.Kutlarım gönül sesinizi.
Esenlik dilerim.