Sevdim anne
SEVDİM ANNE
Egede, deniz görmeyen bir yerde evladın Biliyorum, niye geldiğimi bilmedin ve anlamadın Tutuştum anne Gözlerinin önünde yıkılamazdım… Yanışımı görmemen, acımı hissetmemen lazımdı Kaçtım anne Ağlarken sana yakalanamazdım… Vurdular beni, kör ettiler, öldürdüler, anlatamazdım Şamil kardeşimi kaybettin zaten Kabirsiz cenazeme katlanamazdın… Sevdim Anne, sevdim Eriyip bitene kadar da seveceğim Yokluğuma sabret ne olur Belki de bir daha dönmeyeceğim… Bu güne kadar hiçbir şiirimde ağlamamıştım sana Hiçbir şiirde adın geçmemiş Ve hiçbir şiirimi duymamıştın Bu şiir başka anne, çünkü Aşk’ı hiç yaşamamıştım… Kelimeler gözümden de, yüreğimden de akıyor Evladın bu işte Anne Kağıda kalem kalem ağlıyor… Oralarda kar vardır şimdi Geçen kış onu beklerken kardan adam olan oğlun Bu kış karsız ve yarsız ne yapar şimdi Ezildim Anne İyi ki uzağız, iyi ki bilmiyorsun halimi… Kimse tanımıyor Dalgın dalgın yürürken kimseyi kırmıyorum Utandım gökyüzünden, başımı bile kaldırmıyorum Yıldızlara haykırmıştım Aşk’ımı Aklıma gelir diye bakamıyorum Otuza bir basamak kalmış yaşımla Uyuyamıyorum Anne ve çocuk gibi ağlıyorum… Şu halimden haberin ve haberi olmasın diye Şu kan birikmiş gözlerimi görmeyin diye Şu zayıflığımı bilmeyin diye buradayım Ve anladım ki ben hep uzaklarda olacağım… Aç mı, susuz mu diye meraklanma Ekmekle su bile yeter bana İçim çürüdü zaten Anne Geri kalanlar çok gelir, haram olur bana Hakkını helal et ellerinden öperim Evladın bu işte Anne Ben onun sevgisini kalbime gömdüysem Kendimi de toprağa gömerim Bil ki ancak o zaman geri gelir, o zaman dönerim… 20 aralık 2006 Çarşamba Çoban m.y.b |
Emeğe,sevgiye saygılarımla...