Bu şiirim ve arkasından ekleyeceğim tüm şiirlerim bir Çoban’ın yani benim devam etmekte olan bir hikayedeki kelimeleri gütmemle başladı...
Kendime Çoban dedim ve öyle kaldı, şairlerin içerisinde bir Çobanın ne işi var demezseniz eğer bu sitede yerimin olmasını isterim...

BEN ÖYLE SEVDİMKİ hata ettim

Nerde ne kadar aşk yaşanmışsa beni dinlesin
Aşklar ölmezmiş ya, o halde kulak versin...

Ben öyle sevdim ki
Ben öyle can verip öyle sallandım ki
Cümle kul aşkları birikse bir günümün acısına katlanamaz
Azraili görüp de tek nefes alan benim
Çünkü ben o meleği çok sevdim
Aklımı yok etti, hislerimi ezdi, dünyadan bezdirdi ama sevdim
Körüm görmüyorum
Sağırım duymuyorum
Lalim konuşamıyorum
Tutuldum ben onun bana geldiği gündeyim
Ben onun seviyorum dediği yerdeyim
Gidişini bu olmayan aklımla nasıl izah edeyim...

O gittiğinde ben kalmadım ki
Hiç bilmedi nasıl sevildiğini, ben hiç böyle yanmadım ki
Gözlerime cehennem düştü o gidince
Kalbimde kıyamet koptu
Yahu bu nasıl aşk, bu sevmek nasıl bir sevmek
Hançerini aldı çaktı sırtıma da, nefesim değil gülüm soldu
Hiç kısa geçemedim onu satılarıma
Boyu kadar uzadı yazdıklarım
O beni tek satırla kesti
O beni hak etmemişken terk etti
Hiç bilmedi ondan vazgeçemeyeceğimi
Hiç bilmedi benimde oraları terk edeceğimi
Uzaklardayım şimdi
Ve astım ona yazdığım ilk ve en uzun şiiri
Ve astım kendi hislerimi
Konuşmuyorum, konuşamıyorum sıktım dişlerimi...

Kalemimde olmasa yüreğim taşacak
Bir bıraksam dizlerimi
Bir hakim olamasam bedenime
Hiç beklenmediği halde yine ona koşacak
Görmemek uğruna terki diyar etmek
Sırra kadem basmak
Yorulmak, zayıflamak
Ezilmek, gücenmek ve hala manyak gibi sevmek
Söz verdim dönmeyeceğim diye dönmüyorum
Yaktı beni öyle bir yaktı ki, sönmüyorum
Bitmez, tükenmez
Unutmak diye bir kelime olamaz
Sevdim demeseydi, sevdirmeseydi keşke
Mümkün değil bu can onsuz kalamaz...

Ben öyle sevdimki
Aklında bile olmadığımda onu çıkarmam aklımdan
Bakmasam da, bakamasam da
Kaçsam da uzaklara başka sevda tadamam
Ben öyle sevdim ki
Gülemem ağlasam gösteremem
Beni görmesine müsaade edemem
İliklerime kadar istesem de ona dönmemeliyim, dönemem
Bu aşka leke sürmeden taşımalıyım onu eğilmeden ve bükülmeden...

Sırtıma eziyet olsun diye bindirilmiş dünya
Ama ben hep dik duracağım
Birde ölümden sonra diriliş var ya
İşte onu orada bulacağım
ALLAH izin verecek biliyorum
Çünkü ben kul Onun kulunu seviyorum
Çünkü ben kul Allahın verdiği kalpte onu taşıyorum
Ölmeden ölüyor da kavuşmak için yaşıyorum
Kirlenmesin diye
İffetine el değmesin diye biliyor ki Allahım dua ediyorum
Tertemizdi bana geldiğinde
Söz verdiğim gibi kirletmedim
Uzun upuzun bakmadım gözlerine, gönlüne değerim diye
Yanındayken aklım gitti de belli etmedim...

Ben öyle sevdim ki
Bin kere terk edilsem de hala onu terk etmedim...

Yıldızlarımıza küsmeden
Gökyüzüne gücenmeden
Usanmadan ve bıkmadan seviyorum
Ben öyle sevdim ki izah bile edemiyorum
Uçurumdan düşüp de dibini bulamamak gibi gidişi
Uzak doğu sporlarında usta birinden dayak yemek gibi
Ağır sıklet bir boksörden durmadan yumruk almak gibi
Denize düşüp yılan bile bulamamak gibi
Yola çıkıp kaza yapmak, ameliyatta narkozsuz kalmak gibi
Askere gidip tezkere alamamak gibi
Savaşa girip şehit olamamak gibi
Vurup ya da vurulup değil de, ölmek Niyazi gibi
Çalışıp çalışıpta hak ediş alamamak gibi
Sınava girip kazanamamak, barajı bile aşamamak gibi
Yağmurdan kaçarken meteora tutulmak gibi
Erzurum da sobasız, Antalya da gölgesiz kalmak gibi
Bir çobanın sürüsüne kurt dalmış gibi
Ben çobanın kelimelerine hüzün düşmüş gibi
Deprem olmuş gibi, sel basmış gibi, yangın çıkmış gibi
Feleket üstüne felaket yaşamış, cehennemin dibine düşmüş gibi gidişi
Ben öyle sevdim ki
Hala bekliyorum
Olur ya belki vardır nasipte gelişi...


9 ARALIK 2006 sabahı
MİLAS
ÇOBAN M.Y.B