BİLİNe yemek, yemek... Ne sofra, sofra... Boşaldı ev, tenha Boşlukta sözlerim. Gittiğinden beri, Külfete döndü eşya. Dolmuyor yeri, Hiçbir şeyin. Ruhumda bir matkap Durmadan işliyor. Yayılıp genişliyor, Gün gün özlemin. En ağır yükü bu, Sensizliği bilmenin... |