BİR HÂL ŞİİRİDİR BU
Permeperişan bir halde yine her akşam
Kan ter içinde kıvranırken Düştükçe düşerim Düşlerimin hüzün kokan sonsuzluğuna Bilirsin Asırlardır böyleyim Apansız gidişinden sonra Beni benden edişinden beni senden edişinden sonra Aynaların karşısında hep yine kendime çatarım Sana göre Yaktığın ağıtların sebebi benim Benim bütün mevsimlerin kışa dönmesinin sorumlusu Oysa ben senin için, anbean ölenim Alevlerin o yangınların, o harın Hiç korkmadan yürürüm üzerine Yangının ortasında seni ateş gibi ellerimde tutarım Yüreğim hiç eğilmedi, ben hiç bükülmedim Yalancı baharlardaki Sarhoş yapraklar gibi hiç dökülmedim bilirsin Ve unutma Bunlar senin sözlerin: Simsiyah efkarlardaki Gözlerimi yakma, bana öyle bakma Ben eski tarihlerden kalma bir gemiyim Şahitsiz fırtınalardaki Küçücük bir dalgayla devrilir batarım Asit yağmurları altında ıslandım Bakır rengi göklerin Dağlara yaslandım sanma uslandım Sonuna varmadan ereklerin Kayıp kentlerdeki hallaçlar misali Ya gözlerini gözlerime katarım Yada aklımı atarım Muhammed Mehmet GÜL |