ok ile yay
Okun varacağı yer hevesimi tetiklemedikçe…
Geldiği ele, yayın da gerginliğine bakarım… Kimden gelir ne istekle gerilmiştir… Rüzgarın ivmesi gönül gözümü kör eder… Ah ile çekilip gerilen yay sekteye dursun… Kaşların bir garip ay, yaydan çıkınca… Göğsüm ıskalanmış ömür mezarlığı… Kızım sen her ahın her vahin ve her şükrün ile Bana mirassın kendi özüm gibi… Mirasa miraca ve mihraba ant olsun… Vahimdir kızıl göğe, kuru ekmeğe şükrüm… Kimisi bir kuru topraktır kendi özünde… Ne minneti var yeşermeye ne beklentisi… Yağmur olup yağmaz tohum olup yeşermez… Üstünde yürüyenin ayak izlerini heba eder… Gaflet at ile itin izi karıştığından zannımca… Sigaraya külüne ve dumanına hatır bırakmadık… Her şeyin kalbe iyi gelen yanını görme derdine girdik… Kafesten kaçmış kuş misali güneşe usul usul… Ömür içinde yaşadığımız ne varsa… Sırtta ki mecburi kambur… Son bölüm, kendi özüme dönüş… Nakışlı ellerden gelen her oku çıkarttığımda… Alevli oklarda kahrediciymiş ey sevgili… Sırtıma varacağı hevesimi tetiklemedikçe… Kerem ATEŞ |