Seni eskimeyen köy sabahlarına benzetiyorum…
Ellerinle toplanan incirler, eczayı aşk yarama…
Saçların, perdeleri tarayan sabah güneşi…
Gülüşün, yağmurun göğü yedi renge boyaması...
Ruhun, eski bir taş ev için örülen duvar…
Gözlerin, bulutlara uzanan üzüm salkımı…
Kokun, genzime kırlardan gelen efsuni esinti…
Kavgam, ekmeğim, tırpanım ve dertlerim…
Ayaklarıyla üzüm değil de dert eziyor kadınlar…
Güneşte tütün değil de gençliğini asıyor adamlar…
Şarap gibi kadınlar tütün gibi solup sararıyor...
Atların nalları kayboluyor akşam karanlığında…
İçimiz terk edilmiş bir köy mezarlığı soğukluğunda…
Başka bir şehirde betonların içinde boğulurken…
Kendimden koşarcasına uzaklaşıp sığındığımsın…
Seni sevmeyi böğürtlen toplama benzetiyorum…
Çocuksu tutkularla sevmeyi dikeni incitmeden…

Kerem ATEŞ
12.09.2022