Elvina umut
Bir kahve keyfi sabah…
Umutla aralamışım Gönül penceremi gökyüzüne. Sevdalı yuvalarına dönen Göçmen kuş sesleri Ellerimden tutup Beni senli günlerime götürüyorlar Elvina Günü güneşten çalıp Yüzümün hüzün ıslaklığı Bakışlarında kurusun diye Şiirlerimi yollarına seriyorum. Zamanı zulme bağladım Elvina Kalbimin her attığında aşk diye ağlayıp Ömrümü sana adadığımı unutma Yine aşkın mevsimi değişti Rengini dökerken bahar Ahh..Temmuz da saçlarıma yağan kar. Nisanda Gri yağmurlar ıslatır ürkek tenimi Adını sen koyup Anne yadigârı saksıya emanet ettiğim Ve koklamaya kıyamadığım aşk çiçeğim Haziranda ayaza tutulur Elvina Şubat ayların en uzunu En karanlık anlarımın şahidi Isıtmadı titreyen içimi Ağustosun güneşi Eylülün hazanı gibiydi sanki Sarı yapraklarla el ele verip yele karışıp gidişin Acılar biriktirip Senli hikâyeler yakıştırsam da kasım’a Aklımda babamın vedasız göçü İlla ki unutmayacağım O aralık gününü Elvina Hani Sesini son kez duyup Yutkunup ta yutamadığım O son hıçkırığım var ya Elvina İşte o hıçkırığım Hiçbir güne aya mevsime sığmıyor Anlıyormusun Elvina #hüzünlükent |