Sensizlik Ölümden AcıNereye baksam hep sen, seni anar özlerim Baktığım tüm yüzlerde seni arar gözlerim Bir gün dönecek diye hep yolunu gözlerim Yokluğunda bu hayat inan yaşanmaz oldu Sensiz ben, ben değilim, sanki buzdan heykelim Isıtmıyor tenimi düşlerdeki hayalin Seni sensiz yaşamak bil ki ölüm sevgilim Yokluğunda bu hayat inan yaşanmaz oldu Gözlerimden akan yaş sel olup aktı gitti Hayalin seraplarda çöl olup yaktı gitti Giderken vedaların kalbimi söktü gitti Yokluğunda bu hayat inan yaşanmaz oldu Her esen fırtınada kırılan bir dal oldum Her hicazkâr şarkının sazlarına tel oldum Kime seni sordumsa, yaban oldum, el oldum Yokluğunda bu hayat inan yaşanmaz oldu Giderken bıraktığın sol yanımda sen vardın İçimde küllenmeyen, hep köz kalan, bir nardın Söküp attım desem de vazgeçilmez bir yârdın Yokluğunda bu hayat inan yaşanmaz oldu Gittiğin günden beri ne çok yalnızım bilsen Avutmuyor hayalin sen yanımda değilsen Ne olur düşte değil sen hep benimle olsan Yokluğunda bu hayat inan yaşanmaz oldu Bin ah ettim desem de sana küs kalamadım Kalbime kazınmıştın bir türlü silemedim Gidişin Cehennem’miş sensiz hiç gülemedim Yokluğunda bu hayat inan yaşanmaz oldu Kardelen Nazire |
Şiir muhteşemdi, kaleminiz daim olsun.
Saygılar...