reddedilmiş bir sözcük gibisin terkedilmişlerin lügatçesinde.
sonuçsuz çabalarla sığınsan da okunmayan hikayelerin satır aralarına
(üzülme)
biz varız, tabi bu teselli tirajdan sayılacaksa...
bu terk edilmişliğini bir biz anlarız bir de seçkin sahaflar...
(kaldıysa tabi şehrin taş parkeli ve en az onlar kadar nadir bulunan sokaklarında.)
boş ver anlaşılmayı, bu ertelenebilir.
başka öncelikleri var öncelikleri önceliğimiz olmayan aşıkların, ozanların ve sanatçıların...

bir şiirde var olmak, çölde vaha bulmak gibidir sen için.
bir annenin yasaklanmış anadilinde saklanmayı denemelisin.
dilden değil gözden akmayı,
anlamak için bakmayı bilmelisin
ne de olsa olsa belirsiz  bir söylencesin
yaftalanmış bir ozanın kahverengi imgelerinde

“görülmüştür”  damgalı mektuplara mahrem cümleler senin annendir.
"görülmemiş" bir heyecanla özlenilensin.

telaşlanma nesepsizliğinden değil gardiyanların nasipsizliğinden bu sakıncalı önerme.
bırak nasipsizler arasın seni satır satır ifadelerde, sen her yazılmadığın cümle kadar aşikarsın.
bu kafidir seni gözleriyle özleyenlere.

birgün korkmadan yazılacağın, okunacağın, konuşulacağın ümidiyle...

Farzımuhal