Kanadı Yanık TurnalarSarhoş bir gecenin Aymaz sabahlarınadır bütün avazlarım Boyanırken gece zifiri karanlığına Binlerce depremler yığılır çocuk yüreğime Nefes almakta zorlanır serçe yüreğim Adım mı, ne farkeder ki O binlercesinden biriyim işte, Sokaklarda kimsesiz, başıboş ve çaresiz Bazen b/akınca gökyüzüne Bakışlarım morarır gecenin karaltısında Tanık olduğum onca utanç Sığınmaya çalışsa da gecenin koynuna Ucubeliğin kol gezdiği binlerce pejmürdeliğin Şahididir gözlerimin moru Yıldızlı akşamlarda olmak vardı ya hani senle Işık ışık u/yanmak güne, doğmak güneşin sıcağında Hiç yarınsız, hep bugünü yaşamak Ama olmadı be Annem Senden sonra hep karanlıktı yollar Güneşim de ısıtmadı senden sonra Seni kaybettiğim gün bitmişti her şey, Bana ve sana dair ne varsa Bitmişti Annem... Karaltılarda uçup gitti umutlarım Yandı kanatları turnaların... Şimdi sensiz sızla(n)makta yüreğim Bilmem faydası olur mu, çocuk gülüşlerimin yarınlara Yanık kokusu keserken gül kokulu nefesleri Bir özgürlük marşı alır mı Kamburu çıkmış çocukluğumun acısını Telleri bilevlenmiş turnalar ahdimdir ki Parlayacak yine gökyüzü ışığında Kaç kurbandır bu saymadım Kaç kırbaç yarasıdır bu yüreğime işleyen Ya izbe bir meyhane köşesinde Ya da bir köprü altında kıvrılmış bir ceset... Bu düzen yıkılmalı Annem! Bitmeli bu sersefillik Telleri bilevlenmiş turnaların ışığında Uçmalı çocuklar Ayakları yerden kesilircesine... Kardelen Çiçeği |
mensur şiir okumanın hazzına vardım.
lebalep dolu, duyarlı ve de dolgun bir şiir.
hele final,
"Bu düzen yıkılmalı Annem!
Bitmeli bu ser sefillik
Telleri bilevlenmiş turnaların ışığında
Uçmalı çocuklar
Ayakları yerden kesilircesine...KÇ"
ÇOK SEVEREK VE DUYARAK
okuduğum müstesna bir serbest.
tebrikler ve de saygılar sunuyorum...