Umut etmekboş bir sayfaya düşüyorum içi boş pek çok senle gerçeğe dönüyorum yüzümü ne izi var yüzümde sen mi -o hiç olmayan- yoksa sensizlik mi savaş gençleri adeta geçit yapıyor önümde önemli olan nedir anlıyorum nasıl kurtulursun yaşama bir evde veya bir sığınakta görerek tüten dumanları nasıl tutuşur elin ayağın bir düşseler keşke beyaz sayfalı günlere şiirin de gözü açılır orda bir kardelen gibi dik umursamaz karlar var ayağının altında en yaşanılası günlerde kim çıkarır bu toz duman günleri hem hangi hakla ateşi yakar herkesin gözü o yöne çevrilir hani kim nerede en büyük ülke? barış çiçeğini uzatan tam da tutuşacak iken dünya bir gülümseme iliştirir ölü çocukların yüzüne bile umut etmek istiyoruz bekleşen evlerde bir aşağı bir yukarı yürüyüp pencereleri çift örtüyle gerenlerle!.. 27. 02. 2022 Nazik Gülünay |