Ervâh-ı âlemden her iki canda.
Gayret-i nüzul âşikârda.
Mahrem kimyasını çözmeden daha,
Müjganlara hapsetmiş gözlerin.
Etrafında seyyâre gibi dönsem dahi,
Aşkın ateş sorgusunda,
Alev coşkusu yaksan da beni,
Bağsız,bahçeleri gülsüz,
Sükûta çekilmiş bir öksüz,
Dudağa eğreti gülüşlerden.
Suskunluğum cam kırığı bu yüzden.
Ara sıra düş olur artık
Tek sözüm,
Allah’a ısmarladık.

Yutkundum içimdeki ben’le sâkîleşip.
Uslu uslu dönüyorum yeminlerle yüzleşip,
Can kadehime bâde gibi dolan belleğin,
Kimbilir,belki bir vakti vardı kaderin.
Belki sırr-ı âlemdi,
Ürkek kalışlarım bundandı belki,
Kalemin suya mürekkebinde,
Ateşi yazan mısralar.
Umutsuz olmaz ki duâlar.
Karanlıga mecbur bu yalnızlık.
Tek sözüm.
Allah’a ısmarladık.

Gölge görmemiş çölünde gönlüm,
Can veren kızıl gül damlası ömrüm.
Temmuz güneşinde nasıl soyunur.
Bil ki düşünemiyor zihnim yorulur,
Gör ki bedenim korkuyor.
Gel bu hâlimi sen anla,
Aşktan bir haber sorulur mu sana.
Ürperir sesim gözünde,
Közüm erir gölgende.
Bu vedâ son bir asırlık,
Tek sözüm,
Allah’a ısmarladık.

Şimdi bir bir iyi niyetlerimi,
Sorgulayıp geriyorum çarmıha.
Yorgun dimağımdan taşıyor bu can.
Cemreler yakıyorum telâşla.
Ve ruhuma gark oluyor cihan.
Kader vaktime girdiğin an,
Su oluyor meylin çırasında,
Ustabaşı sen sevmelerim,
Sevilmenin çıraklığında
Hadsiz mi sevdim seni,
Sınırı mı aştım yasaklarında.
Katran karası sevdanda,
Tövbeler edip varlığına
Kavruluyor özüm,sonu ayrılık,
Tek sözüm,
Allah’a ısmarladık.

Meral YAĞMUR