Uzaklığın Karanlığında
bazen
bitmeyen bir sessizlik yaşanır bir bozkır uğultusu sarar uzaklığın karanlığında kendi halinde köyün bekleyişi kısa ziyaretler gelenlerin dönüşleri sessiz hatta telaşlı yakın uzak gurbetin insanında tuhaf bir bağ unutur gibi seviyorlar giderek daha mı az seviyorlar ve hangi mevsim gelecekler köyün büyümüş çocukları ve ne zaman yaşanır yerinde durmak bilmeyen bahar ah yılların çizgileri geleni gideni olmayan acıları irileşen yaşlılar köyde akşamlar uzundur geceler geçmez yolculuktur öyle gün geceler olur ki usul usul sis basar bir çığ gibi köye dolar bilmiş gibi köyün yalnızlığını elem keder acılarını kendini iyileştiren bir yaradır beklemek kaç acı birden inen yürekler sabırla dokur yolları gözler durur duaların güzelliğidir hayata tutunmak köye yaslanmak.. mustafa kaya 17.02.2022 / istanbul |