Eprik hasret
ellerine dokunuyorum korkusuzca
başı dönüyor baharın buğulanan camların yortulu aralağından epriyor kadın memesi gibi suskunluğumuz naraya dönüşüyor amansızca bir geğiğin karnında kesif misk kokusu taşıyor rüzgar az sancılı bir doğum sonrası cenine dönüşüyor dünya bir ağaç sürgün yiyor gibi döküyor yapraklarını şehir ölüyor usulca bombalanan dağlarıyız yitik ülkenin ruhu uğuldayan garip adamların şarkılarında... |