azmayîş
yeniden sevebilirim diye başladım şiire
akasya kokusu ve taflan yaprağıyla nasıl söylesem bilmiyorum nasıl yarılır deniz ve nasıl sevilir insan bunca kirlendikten sonra yürüdüğüm kaldırımlar sızlıyor ben de yaralıyım desem kim ağlar bana bu şehir devrilmişken üstüme bunca göz yara açmışken ruhuma desem ki yürüyorum göğsümü döven rüzgar ağlıyor kim inanır söyleyin nolur kim inanır benim de kadim sızılar var ruhumda size söz temize çekeceğim tüm ömrümü dokunun haydi dokunun içimde bir boşluk kanıyor. |