MANTIKKorkuluk gibi ağırdı bakışlarına giren sükûneti Yorum yargıyı bile özünde tanırdı Nohut yiyen bir dede açlığında Her aşka sabaha kadar kafa ağrıttı Sevilen ve seçilen bir erkekti Tohumu yılmayan Viking dağlarına aitti Kasten bir yılana bile aşıktı Kibirli gözlerle hiç barışamazdı Zamanın çizmesinde mantık ve yiğitliğiyle tanıtılan bir şaheserdi Yakışanı bulur şakayla ağırlardı Öğüttüğü her sohbette medeni bir istek vardı Aklın yaşında zamana aşıktı Yaşadığı burukluğu sadece faldı Zaman ona değil yazdıklarına şahit kaldı. |