0
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
90
Okunma
Sonsuzluk perdesi aralandı,
Derin gece yarısı mavisinde parıldayan inciler.
Uyuyan dünyanın üzerine serildi,
Mor bir rüya gibi, yıldızların ipek halısı.
Uzak dağların gölgeleri uzadıkça uzuyordu,
Yapraklar soğuk bir nefesle titriyordu.
Rüzgar binlerce fısıltıyı taşıyordu,
Ağaçlar gizemli hikayeler anlatıyordu, çok gerçek.
Gümüş bir perde gibi ortaya çıktı,
Ayın gözyaşları, çiy damlalarıyla.
Karanlığı yarıp geçen bir nehir gibi,
Ruhlar sessiz bir ağıtla sarılmıştı.
Kurdun yalnız şarkısı yükseldi,
Uzaklardan derin bir iç çekiş yankılandı.
Kalplerdeki fırtınalar dindi,
Sessiz bir gülümseme sonsuzluğa karıştı.
Yine de nazik bir melodi duyuluyordu,
Uyuyan şehirdeki bir çocuğun ninnisi.
Ve ay, sessizce, geceyi örüyordu,
Yıldızların altında, rüyalar diyarında.
