Koyu Ve Mavigüneşi vurmuşlar sokak ortasında ay düşmüş ilkin karanlığa karanlığa düştükçe şimdi ay sen geliyorsun aklıma ne vakit gelsen hep geceyarısı hep geceyarası her gece bir katil paranoyası yazıldıkça çocukluğumun sokaklarında hep ben tutuklanıyorum ben hep buna bozuluyorum oysa ki çocuk hep sen öldürüyorsun güneşi ayışığını da vurmuşlar bir geceyarısı üstüme kalmış mazbatası mavi bir kefen takmışlar sırtına öfke ve yağmur yağıyor çocukluğumun dramasına sessizce çekip gidiyorum en önde ben arkada gölgem polis koşuyor peşimden artık tutuklanamam ben ölmeden ölmem ben saçlarının kokusunu öpmeden diyorum ki çocuk bir kez olsun gelsen ve yosun toplasak seninle o hiç görmediğin kıyı kentinde ay düşerken yüzümüze gecenin bir vaktinde güneş doğursak seninle ve hiç ölmeyecekmiş gibi ve ben hiç tutuklanmasam koyu ve mavi ..... Yalçın Gözetelik |
ay düşmüş ilkin karanlığa
...........................
hep ben tutuklanıyorum ben hep buna bozuluyorum
oysa ki
çocuk
hep sen öldürüyorsun güneşi
emeğinize ,kaleminize, yüreğinize sağlık...
şiir tadında....