Betimlemebazen, mavi bir yelkenli geçer koyu kopkoyu açıklarımdan, ve ben oturup ağlarım, tıpkı bir çocuk gibi. bazense saçları dalgalı, esmer bir çocuk düşer kumlu parklarda, ve ben koşup sarılmak isterim,annesiymişsin gibi. bazen de akşamdan şafağa, şafaktan akşama değin hep gülerim, elinde bastonun birgün çıkagelecekmişsin gibi ..... Yalçın Gözetelik |
Güneşin alaca şafağında, gamla yüklü kara tren geçer gönlümün dehlizlerinden
ıssızlığı yarar da çıkar gelir çığlıkların arasından seher vakti düşlenen...
bazen susa kalırız...bazen de yazarız işte...sessizce...
Sevgilerimle...