Şahnazhıçkırıklı şarkıları ve ateşböcekleri vardı onun ne vakit sokak lambaları sönse sesi çığlık çığlığa susar ve sadece gözleriyle anlatırdı ! ..konuştuğunda hep bir bulut gelir gözlerine karışır gözlerimden sevinçlerime inceden inceye yağmur damlatırdı ..ki hüznün lehçesi göğsünde ve hep gizliydi bütün bir gece bekledi şunun için; hiç kimsesiz kalmak için sensiz kalmak yetiyormuş şahnaz gitme.. gidersen çıplak ayaklarıyla hiçbir çocuk koşmayacak bu şehirde örneğin yağmur düşmeyecek çiçeklere güneş desen o da öyle ve senin olmadığın yerlerde hep bir mağlubiyet ilencidir ve dilencidir yaşamak yaşamak ne ki gülüm sensiz garba düşmektir sokak sokak kuşatıyor yolları üşüten bir acı solgun bir akşamın usulca kanattığı bir şiir sesiyim belki belki de bu şiirin en biçimsiz yeri gideceğini suskunluğundan belli eden hali ..... Yalçın Gözetelik |
yalçın gözetelik ismi bence daha çok kişi tarafından okunmalı. şiirler bunu hak ediyor.
şiirin tamamına hayran kaldım. çünkü özellikle "gidersen" den sonraki kısım,
hüsn-i talil sanatının çok güzel örneği.
ama yine de bir imge ayırdım geceme:
"hüznün lehçesi" çok güzel bir buluş.