Sükuta üflediğimSükuta üflediğim bir demdi hayalin... Kaç serkeşliğe vurduğum kelimedir bilsen hazana döşediğim, Bu solmuş, müflis yapraklar. Geç kalmış üşüyüşlerinin bağrına bırakmıştım oysa, Nice zamandır kıyametlerimi, Sessizce dindirdiğim derbeder rüzgarlarıma emanet ederek. Gecesine döktüğüm sellere ağlar şehirler, Sokakları ağıt, Türküleri düş viranlıklarda. Çığlığa yaktığım ateşlerin hesapsızlığında, Düşerdi ellerimden, Titreyen saatler. Sen vakitsizliktin, Ben akan zaman... Kavuşamadı hiç yağmurlarımız. Sen gözyaşıydın, Ben kırağı... Kavuşamadı hiç... Baharlarımız... Belki sen ve ben değildi... İçimizdeki alazlar... Ötesiydi... Kim bilir? |
Mutlu yıllar selamlar