Cafe Palmiye
sokak lambası yeşil
yeşil suya yansıdı biraz ileride kalbimin acısını dindirecek ışıklar cafe palmiye ve ambulans küçülttü üstümdeki bu görkemli korkuyu kedicik kedercik biraz öncesinin sokağını yad ettik ne söylesem genişleyen duman gibi dağıldı gülümseyip sarıldım ne varsa içimdeki her şeye benden sana geçsin istedim bir an önce üşüdüğümü anlatmam gerek sana basit şarkılarla getirdiğim yüzüme vuran bu soğuk esintiyi sana göstermem gerek kar önce sarar sevgisiyle rüya görenleri yuvarlar beyaz hışırtıların arasından bir yumuşaklığı bir dam bir de kardan adam gülümser gözlerim sıcak saçlarının arkasındadır sığınırım yalnızlığımın kaş kol arası dudaklarına. |