hava boşluğundan girip kendime söz buyurdum
buyurun dedim kendime
söz elmanın yarısı sende kalsın
sizde evrende bir söze bulaşmış olmalısınız ki
masada konukluk edip
bir birimize karışmamıza izin veriyorlar

köyde bir tarla
bir ışık karanlığını kuşattık
sessizliğin korkutuculuğunu bir yana bırakırsak
mutluluk pekala etrafımızda dönüyor olmalı
arkamızda pencerenin içinde yumurcaklar
çatıda bir kaç ispinoz
kırtasiyeci kalabalığında oyuncak hırsızlığı yapan bir kızın
saçları kadar uzun gölgeler yalvarıyor arkamızda

anı yumuşatmak için salyangoz sümüklü
salyasını yüzümüze yapıştıran iyi niyetli bebek
biraz kelebek kardeşliği tadında olacak ama
masumiyet büyüdükçe kaybedilen şeydir
mısralarda bile aniden dalıp gitmenin bedeli
unutulan sihirli kelimelerdir