Kadavra MasallarŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Bir gerçeklik yanılgısı hayat bazen...
Hep ayni rüyayla düşüyorum ölüme Hep aynı gerçekimsi hayatı yaşamaya çalışırken nefesim bıçak gibi saplanıyor ciğerime Aslında böyle değildim Bir gece uyandım hayattan -Gözlerimde yüzyıllık bir uykusuzluk- Martılara özendim Kulakları tırmalayan sesleri uyutunca beni Benim ninnimin çirkinliğe muhtaç olduğunu kavradım Ve kendime yeni bir masal yazdım /Çok uzak diyarlar halen varken Tüm o çirkinliğin ötesindeki saflığı gören biri varmış Gecenin en koyu olduğu zaman Güneşin gücünü topladığına inanırmış/ Sonra yine hayata daldım Kefen beyazı bir elbise üzerimde İblislerin dişlerini tenine giyinmiş çiçeklerin arasında yürüyordum Bir bedeldir her yol Biliyordum ama Bir beyaz bu kadar kanamamıştır inanın Çiçeklere takılarak parçalandığım o yerde Kanını akıttığım bedenim değildi biliyordum -Ben beyazın ahını aldım- Parçalanıp düşerken etlerim yere Attığım hiçbir çığlıktan utanmadım Çünkü ilk defa Korkudan ya da acıdan haykırmıyordum Ve kendime bir masal daha yazdım /Çok uzak diyarlar halen varken Aslında ben böyle değildim diyen biri varmış Uyuduğunda uyanır Uyandığında uykuya dalarmış/ Sonra bir rüyada uyandım Acıyordum hem de çok Sıyırıp attım yalanların etini kemiğinden En sona Yüzümdeki maskeyi bıraktım Ben o maskeyi parçalayıp çirkin bir kemik yığınına dönerken Aslında cüretkarca Tanrı’ya meydan okuyacaktım Çünkü Tanrının yanağımda patlayacak tokatı Gitmem gereken o kutsal yolda atılmış En geçerli adım olacak sandım Nasıl oldu bilmem ama Şefkatiyle sarmalanmaktansa Acı çekerek kurulan bağın büyüsüne kapıldım Ve kendime bir masal daha yazdım /Çok uzak diyarların artık önemi yokken Hep aynı rüyayla Gözleri açık ölüme düşerken hayata uyanan biri varmış Bir gece son defa uyanıp hayata Martıların çığlıklarıyla yüzyıllık bir uykuya dalmış Avuçlarında sımsıkı tuttuğu o kağıtta kendi masalını anlatmış /Bilinirliği artık bilinmeyen bir zaman içinde Çok uzak diyarlardaki o yere ulaştım Zamanın hükmü kalktı üzerimden Artık ne uyumak ne de uyanmak zorundayım Üzerimde artık kanamayan beyaz bir elbise Sıyırıp atarken kemiklerime yapışıp kalan her bir yalanı Son kez ama ilk defa ne gördüğümü bilerek aynaya baktım Ve nihayet Kadavrasına muhtaç olmayan Çırılçıplak Kimine göre çirkin Ama hiç olmadığı kadar gururlu bir iskelettim artık/ y... |
Sevgi ve selamlarımla...