sessiz / h /kalbimin güneşi batmışken, yağmur kokan kış sabahlarına emanet ede bilir miyim kusursuzluğa mahmuk uykuları?, henüz unutulmaya ; yosun tutmamış, yarım yamalak efkarım, ve yaşama sevinci çalınmış; bir umut ardı doğmuş günahlarımla... odanın dört yanında saklı sesimin yankısında ki, sen koca boşluk; sustur dilinde ki sessizliği, beni, gözlerinde dinlemek istiyorum bu gece ölüm; düşsel şiirlerin mevzisine kurduğum nefes alabilme ihtimallerinin varlığındadır, // h // ... kalbimin güneşi batmışken; şehirden tonlarca koyu, dünde kalan gökyüzü ve ben, kalemimde kırıp ! mısralardan kovduğum aşkın, tırnaklarımdan sökülürcesine, sana kavuşa bilmesi dileğiyle, seni seviyorum; en yakınımda ki, tek uzaklık... karan kadavramın " DÜŞLERİ ... |