Acıdönüp dolanmaz öyle gelip seni bulur uyusan bile birden fal taşı gibi açılır gözlerin içine iner zehre benzer bir şeyler sözü çevirmeye gerek yok bu düpedüz acıdır bir bakışta, bir gülümsemede kalan neden bir lahza ilerlemediğine şaştığın ömrün oldukça seni kavuran sızı her zaman soracağın soru hep yaşayacağım modundadır insan hep bir o gün/ ler var gibi erteler ruhunu ısıtan güzel günleri elleri ayakları bağlıdır sanki gözleri ders almaz geriye baktıkça solar da yüzü acı somuttur ama değildir işte çıkarıp atabilesin acıttığı yerden bir yıldız ekleyesin her karanlığın üstüne damladığında gözyaşın yitikliğe var olan sen de yiter koklamaya kıyamadığın o gül toprağın koynunda cansız yoksa uyuyor mudur? 10. 10. 2021 / Nazik Gülünay |