kıyılara, kıyılarına gömüyorsun
tüm hatıralar ve umursamadığın özlemleri bile
yetmiyor toprak, örtmüyor ;  yetmiyor çakıl taşları , kumlar
ve denizyıldızları
vermiyor  son nefesini bir türlü aşk mıdır, alışkanlık mıdır nedir
kıyılarına gömüyorsun...

alnımda martılar
en yükseğe , güzele , ıslıklarla gülüşlere
kanat çırpıyor görmüyorsun
saymıyorsun
senin için ne kelimeler biriktirdiğimi
ve koparıp almıyorsun
omzuna astığım amonyak çiçeğini


oku :

Gregor* u artık taşımayan ayakları
ve birden bire herşey yolundayken
biten öyküsü
kalkamadı o yataktan işte
gücüm var , sesim yeter deme !
gömme kıyılarına
çekip götürür  varmaz bir daha gelgitler

umudu iki yöne toprağa ve gökyüzüne
sürüyorum
ayrı yönlerde yapraklarım sen olur
verdiğim tohumda tükenirim
tükendiğim yüceltim ararattır yeşillerin düşer
budur işte aşkımın döngüsü
kıyılarında tut


başka bir ruhtan çalamazsın sandığım
köklerimi gözlerinde bulduğum
isyanıma - nisyanıma rahmet
ben yine seni seçerdim
bin yaşamda bin dünya da
kıyılarına kat ...

* Kafka Dönüşüm

Adem TOK