HİÇLİK YAĞMURLARIgittin buzdan bir cehenneme döndü dünya çok üşüyorum anne… …………. ah! anne güz yağmurları da kurudu tadı tuzu yok mevsimlerin dalları da süslemiyor tomurcuklar gittin kaldım buralarda alnımın yazısı kara umutsuz bir pencerenin paslı pervazında ağlaşır serçeler rüzgârın önünde selamsız sabahsız günler kuru yaprak titriyor kalbim kader kedere eş oldu da güvenilecek bir dal yok felek geçirdi boynuma yağlı ilmeği göçebe kuşlar gibi vuruldum yollarda düğüm düğüm düğümlendi acılar kimseye çiçek açmaz artık buzdan ellerim ecel çiziyor ömrün son eskizlerini bir avuç toprağım bir damla suyum yok kırgınlığımın acziyetine tutundum da kendimden kendime koştum hiçlik yağmurlarında yine de yol tükenmek bilmedi anne incitmedim hiçbir gölgeyi tuz bastım da yaralarıma kırmadım hiçbir kalbi el verdim boy verdim yine de yaranamadım hiçbir faniye sende gittin çırpınıp kaldım bükülen zamanın ortasında kanayan bir ağrıydı gece üstüme düştü… ayşe uçar 31.08.2021 |
çok güzeldi çok çok acıklıydı,
sevgi ve özlem vardı,
akıcı ve anlamlıydı,kutluyorum Üstadem,
Dua ve selamlarımla.