Evet doğup büyümüş olduğumuz sokakları sahiplenirdik biz. Bizim sokaklar derdik, bizim mahalle derdik, bizim bakkal derdik
Oysa ne var ki bizim olan ne varsa kayıp gitmiş avuçlarımızdan. Bakkallar kapatılmış, cumbalı ahşap evler yıkılıp beton gökdelenler dikilmiş, arnavut kaldırımlarının yerlerinde yeller esiyor…
Mahallenin toplanıp vakit geçirdikleri köşe başları kalmamış. O küçük ve şirin bahçeli evler yok olmuş. Mahremiyeti sağlayan avlu duvarları , asırlık tokmaklı cümle kapıları ile birlikte tarihe karışmış adeta.
Anne baba, konu komşu ahirete irtihal etmiş…
Tadı tuzu kalmamış anlayacağınız.
Sıla da bir gurbet de bir dedirtir olmuş o cânım memleketlerimiz…😢
Teşekkür ederim. Sağlıcakla kalınız efendim

Sılaya özlemi ve hasreti hiç eksilmiyor gurbetçilerin yüreğinde.
Lakin sılayı rahim yaptığınızda fark ediyorsunuz ki asıl özlediğiniz ne mahalle nede sokaklar. Yaşadığınız dönemin insanlarıyla birlikte özlermişsiniz aslında.
Fakat onu bulmak da mümkün olmuyor ne yazık ki
Teşekkür ederim kıymetli yorumunuz için

Zaman tünelinde her şey değişiyor ne yazık ki. Hiç bir şey eskisi gibi durmuyor yerinde. Tıpkı biz insanlar gibi. Hayatın normal akışı bu olsa da üzüp sarsıyor insanın yüreğini
Teşekkür ederim kıymetli yorumunuz için

Günaydinlar
Nurgül Hanımcım zaten söylemeseniz bile o aşkı görebiliyorum sizde.
Bende o etaminlerden kanaviçelerden çok işledim gençliğimde ama sizin kadar güzel yazamıyorum sizde farklı bir kültür var onu seziyorum belki gezip görmüşlük yada çok iyi analiz yapma veya Allah vergisi bir yetenektir.
Sağlıcakla kalın iyi günler

Günaydınlar Dilek Hanımcığım,
Bilirsiniz bizim nesil Türk Hanımları ta çocukluğundan sanatın ve matematiğin içine dahil olmuşlardır.
Nasıl derseniz…. Bizim kuşak kız çocukları daha on yaşlarında iğne iplikle tanışmışlar, kaneviçelere, etaminlere, tülbent kenarlarına, gergeflere ve kasnaklardaki ipeklere doğadaki türlü çiçekleri ilmek ilmek nakşetmişlerdir. Her biri bir nakkaştır bizim kuşak hanımlarımızın.
Kaneviçe ve etamin bilirsiniz ki kareli matematik defteri gibidir. Yani her nakış bir hesap işidir, her desenin bir sevda hikayesi ve her rengin de bir anlamı vardır.
Her hanım bir ressamdır Anadolumuzda. Kaneviçe işleyen de, gergef işleyen de, beş şişle erine ya da askerdeki oğluna çorap ören de. Motif motif sevdasını resmeder elindeki kumaşa ya da kirmende eğirdiği yüne.
Anadolu’da şiir yazılmazdan evvel de yaşanırdı ve ben o yaşam hikayelerinin içinden çıkıp geldim. Tıpkı sizin gibi.
Yaşadığımız için yüreğimiz dolu doludur.
Kelam yürekten gelmiyorsa kalem aşkı yazamaz.
Ben her şiirimi aşk şiiri olarak büyük bir aşkla yazıyorum. Kimisi vatan aşkımı, kimi sıla aşkımı, kimi Allah aşkımı, kimisi dığup büyüdüğüm sokaklara aşkımı kimi evlat aşkımı kimi ise yâre olan aşkımı anlatır. Ama hep aşk vardır görmesini bilenlere…
Kıymetli yorumunuzun verdiği ilhamla geçmişi hatırlamama vesile oldunuz. En içten sevgi ve selamlarımı sunuyorum
Sağlıcakla ve huzur içinde kalınız