Huzurun Son Tadı
birçok şeyi bilmekten vazgeçince
mutluluklar karşıladı ilk dansın neşesi göğe bulaşan ilk koyu mavi biriktirdikçe karamsar bulutları bir nihayet karşıladı beni zamanı bölüp anı unutmak uzun ve ardışık bilinmezliklerin akıcılığı genişleyip unutturunca var olmayı huzurun son tadı kalıyordu eşikte değişmek değiştirmek ve yetememek kelimelere bu döngüde asıl endişe sonu beklemek kaldırılıncaya dek uykularımızdan hiç olmamışlığını kutsa rüyada gelmiş geçmiş vazgeçsin senden ve yıldızların hiç kalbi yokmuş sonsuzluğun son ışıltısını düşünürken. |