zamanı kurdukça yalnızlığa...avuçlarımda kınalanırken kentler içinde hep ölü bedenler parmak uçlarımda ölüm sürülmüş mermi zamanı kurdukça yalnızlığa güneşe devrilmez gece ayaz suretinde sana doğru çıkılan her seferde uykusuzluğumun darp izleri öncesinde sonrasında soluk ve soğuk yüzlerden topla hasreti suskuların boşluğuna dindirme rüzgarlarını kanı çekilen umudumdan acıma dayandım sabrımı sınıyorum son deminde yaktıkça canımı bahar söyle kaç vakit geçti ansızın... 08/08/2008 |
sabrımı sınıyorum
son deminde yaktıkça canımı bahar
söyle kaç vakit geçti ansızın...
kutlarım.. selamlarımla..