yalnızlığın elleri...bir kilidin içinde anahtarsız geçmişim yitik bir adreste ezilirken sesim ağır ağır iner zaman yüzüme çarparken gün kaç acıyı uyutur eskimiş gülüşlerin ellerime düştükçe yeminlerin hangi iklim hangi coğrafyadasın belli değil yokluğunu vuracak zaman az sonra yalnızlığın elleri dokunurken tenime susturacağım geceyi gözyaşlarım vurdukça şiirlere kırık bir aynaya yansıyan hep sende kalan an ince bir ıslık ve o an yokluk senden öte... sana dair... ekim/2017 |
Şiir yazmak duygu yoğunluğu ister aklımıza gelerek yazılan çok şiir duygu yoksunudur yada duygu vardır da onu kelimelere aktarmak yoktur.
Siz hem duygulu yazmışsınız okuduğum şiirlerinizi hem de kelimelere aksettirmişsiniz.
Ben hep söylüyorum nice kelimeler var karmaşada kaybolup gidiyor. Siz gibi çok güzel şiir yazanlar belki hoş bir tesadüf ile okunuyor sonra takibe alınıyorsunuz.
Şiirleriniz hiç bitmesin temennimle saygılar...