kırıldı söz...varlığımda yokluğumda kırık dökük say ki söylenmemişti sözler say ki seni hiç kırmadım hep kendimeydi zararım... yürüdüğüm yollarda sürgün bir nefes boyu uzaklığın sessizlik incinirken deniz maviye küs bir yanım dokunurken sevgiye gözyaşlarım güneşe gölge hıçkırıklarım düştükçe denizi olmayan bir kente kırılırken söz ne vakit adın geçse kendime uçurumum gölgesini andıkça bulut dudağıma bıraktığın hasretinde bir dal kırıldı içimde dokunsan ağlayacak acısı kendine eş adın yok...yüzün yok... ve bilmiyorsun ki bu yüzden kentimde yağmur kekremsi... |
GÜZELLİKLER SUNAN sevginiz ve DİK DURAN kaleminiz SUSMASIN...
............................................ Saygı ve selamlar..