Bacım,

Ruhunun yansıması her bir mısra, serbest manzume şiirinde hissedilendi, dışa taşınandı.
Suya değil sana baktığımda berrak olan sîretini görüyorum her keresinde.
*
Bencilliğin, açgözlülüğün, konfor arayışının karşısında silahlarınız; samimiyetiniz, sabrınız ve doğruluğunuz olsun demiş Muhyiddin Şekûr.

Biz sanırım yavaş yavaş hepsini alnından öpüp bir yerlere postaladık ki gidenlerin boşluğunu dolduramadık.

Aslında sevginin iyileştirici gücüne inanmadığımız için ne geliyorsa başımıza geliyor.
Kendimizi hep başkasının tarlasında gördüğümüzden kendi bahçemizin verimli olduğunu düşünmediğimizden geliyor.

Aldığımız emanetleri bırak, kendimizin de Hak tarafından öze verilmiş bir emanet olduğunu unutup ruhla, nefsle beraber hoyrat kullandığımızdan ne geliyorsa şey başımıza geliyor.

Dolayısıyla kendimizi tanıyamamışken bir başkasını tanımamız da doğal olarak beklenemez elbette.

Acılarımız, elemlerimiz, vefamız, nankörlüğümüz, kibrimiz, cefa ve eziyet ettirmede ki maharetimiz, talan ettiklerimizle sanmayalım ki ihya oluruz....

Sevgili Peygamberimiz bir hadisinde ''İnsan Rabbin binasıdır, onu yıkan me'lundur'' derken Yüce kitabımızda bunu açıkça görmekteyiz.

''Andolsun ki biz, insanoğlunu şan ve şeref sahibi kıldık. Karada ve denizde taşıtlara yükledik ve temiz yiyeceklerden onları rızıklandırdık. Onları yarattıklarımızın birçoğundan üstün kıldık.'' İsrâ 17/70

Varoluşumuzdaki münevver ve muhterem yanımızı vâkıf olarak, objektif bakarak kendimizi tanıyarak etrafımıza bulaştırmamız lazım. Nasıl ki bir öğrencinin öğrenmek için öğretmene, bir dervişin nefsi terbiyesi için mürşide, halkın yönetilebilmesi için iyi bir lidere, bir çocuğun terbiye alabilmesi için anne babaya, bir kişinin de aklı selim kalbi selim olarak kendisine aynası olan bizim de iyi bir dosta ihtiyacımız var.

Bizlere ayna olan güzel insanlara Allah bizi denk getirsin inşallah diyerek,
kalemin büyüsün, büyüsün dua ve dileklerimle;

Yürektesin....

" Sevginin kimyasını unut­turdular "

Keşke sadece kimyası olsa!

Neyini unutmadık ki? Ya da o saf ve tertemiz duygudan elimize ne kaldı ki ? Elbette biz de suçluyuz ve sadece " unutturdular " kolaycılığına sığınamayız. Unuttuklarımızla hatırlanacak, hatırlandıklarımızca var olacak, kaybettiklerimizce hayıflanacak ve hayıflandıracağız...

Sen hep hatırlan inşallah Ümmühan!

Eyvallah

İnsanlığın onuru, geleceğe adanan güzellikler tebeşir tozuyla örtülürken gelecek gaygısıyla kocaman bir yaşam pis pis sırıtan farelerin elinde birer oyuncak oldu, heba olan onlarca emekle birlikte..
Kaleminizden duyarlı ve oldukça duygusal derin manalar uyandıran harika bir şiir okudum can şairem, serbest dalda günü fazlasıyla hak eden güzellikteydi.
Yürek sesinize ve gün seçkisine gönül dolusu tebrikler.
Gül yüreğinize sevgilerimle...