Göğsünde nal sesleri başında saba yeli
Yorgun atlılar geçer her şafak üzerinden
Kül tufanı saçında çoğalmış gülmeyeli
Alnındaki çizgiler yol sürüyor derinden
Gecenin gölgeleri dağılıyorken sessiz
Kalkıyor usul usul, uyuyanlar nefessiz
Yuvasında pencere açılır yeni güne
Şerefiyle yaşamak tesellidir ömrüne
*

Ah babalar basmasın şehrin ayaklarına
Kaldırımda biriken sular kabarır histen
Vezir parmağı değer kirli tırnaklarına
Haramîler utanır pay aldığı bahisten
Ekmek bereketlenir zor geçim savaşında
Bin bir türlü eziyet saklıdır göz yaşında
Sırtında ter kokusu işini azîz eyler
Önce kalbi doyurup sofrayı leziz eyler
*

Baba gönlü duraktır sağdan sola dönüşte
Yürür evlat izinde bazen düz, çapraz ayak
Her bir rızkı, nimeti muhabbete banışta
Nasırlı eli tutup öğünmek evlada hâk
Babalar ki çok sever gül kokan kızlarını
Merhamet, tebessümle karşılar nazlarını
Oğullarıyla bile şenlenir ocak başı
Ecdâdını yâd eden en büyük arkadaşı
*

Kaldır başını bak bir...O gördüğün gökyüzü
Bir babanın güneşle doğuş ve batışıdır
Yorgunluk birikimi bulutun nemli yüzü
Değirmenin taşına buğdayı atışıdır
Duruşu güven verir, heybesi umut dolu
Evladının üstünde her daim eli-kolu
Gelincik tarlasına yetiştirir fidanlar
Oğullar bunu ancak baba olunca anlar.
***

Babam; bu sessizliğim bir yanardağ misali
Gözümde şimşek çakıp iflahımı kestirir
Bugün bu ıssızlığım sinemin yıkım hâli
Yokluğunu yüzüme vurup terör estirir
Duyulur ayak sesin kervan geceye yürür
Gündüzleri yollarda ruhumu süründürür
Matemim günlük değil uzaklık büyük derdim
Yakınımda olsaydın toprağını öperdim..


Nezahat YILDIZ KAYA