Arada sırada değil
aklımın mekânında
Belli bellisiz tüm adresler de
unutsam seni düşünmeyi
Az buçuk kaybetsem dengemi
Ahh hep mi sevene çektirilir ezâ
Kader de varsa hasret
Teslimim nihayetinde yazan kaleme



Bazen sen yokken güzelsin diyorum
Severken ayrı kalmayı da ayrıca
bir biz becerdik
Tebrikler ikimize
Desem de!
Ağrılı sancılar sarıyor bedenimi
Senin payın da yok sayılmaz hani
Romatizmalarım eskiye nazaran
daha sızılı
Hüzünlerim çocukluğumdan kalma
olsa da
Kalbime vuran nedir peki ???



Doktor ilaçlarını daha dikkatli
kullanmalısın diyor
Nefes almak isterken boğazıma
bir yumru oturuyor
Sigarayı bırakalı on yılı geçti de
Bir ömür senden vazgeçemedim
Öldürecek biliyorum beni
Ya astım atakları
Ya özlem nöbetleri



Kara kaşlarına ferman yazdıranım
Gözlerinin siyahına hayranlığım
ayrı da
Karanlığa esir yaşamak çok zor
Güneşi özlemek diyorum
Ahh sevdiğim
Oda sana benziyor
Senin gibi
eşit derece de acı verici oldu
Bulutların gölgesi yok bugünlerde
Pencere önü bakışlarla yetiniyorum
Güneş tenimi yakıyor sen hala içimi
Kahrolası alerji ilaçları da işe
yaramıyor



Bana birileri sürekli iyilikten bahsediyor
Duymuyorum aslında onları
Kısa cevaplar verip haklısınız diyorum
Utanıyorum belki de söylemeye
Ama;
Benim hayatımda iyi insanlar pek
olmadı



Aslın da
Yapmam gereken şey belli
İyileşmekten umudunu kesen
organlarım gibi
Kangren misali
Kesip atmak istiyorum
Düşünmekten kendimi alamadığım
Seni
Beni
Ve...
Kahretsin ki
işe yaramayan ilaçları



#hüzünlükent