Yar elleri yeter bizerüzgarlı günlerde ne yazılır altüst olurken tekneler bir kıyın yoksa kendini koruyacak dinlersin tavandan, camdan duyulan uğultuyu birbiri üstüne düşer ağaçlar birbiri üstüne abanan insanlar gibi ses kaybolacak olur t’uzakta yol gevşer, iz yiter bir bilmecenin içinde durur şiir elime kalem tutuşturur uzakta beliren sisli umut dize sıralar ard arda yarın daha güzel olacak der içimdeki ince, çocuk ses unutma sen yürümezsen büyümez adımlar her dağın dumanı kendi bağında tüter sen kucaklamazsan seni hangi yabancı el verir çözmek ister bu çetrefil düğümü elden sorumludur el yüz vermez yüz biz alıştık kendi saçımızı taramaya kendimiz dikeriz güllerimizi biz veririz gübresini, suyunu büyütüp, budamak bizden çekin b’elinizi, küreğinizi yar elleri yeter bize yaren yeter rüzgarsız tepeye geçmeye.. 23. 05. 2021 / Nazik Gülünay |