Her gece hatırlarım
Kalbimin ilkbaharını bozguna uğratan gidişini
Yağrmurlu bir nisan çıkmazında
Kör bir hançerle dağlanan yaraların intibahıydı
Omuzların hamalıydı
İklimlerin esvabından kurtulan her yağmurun
Islaktı bu yük
Ben o yağmurlara kafa tuttum
Ben kafa tuttum dağıldım
Üzerimi yağmurlar parçaladı
Yıldızlara takılıp yırtıldı gömleğim
gönlüne kanım damladı
Ben kanımı kaybettim
Orada gençliğim vardı

Bu yaradan geriye külüstür bir yürek kaldı
Toza toprağa karışmış feryattır bu karanlıktaki sesim
Ben bu yağmura yağmur diyemem,kavgalıyım.
Ben artık seni bu sokaklarda arayamam pera
Bu sokakta gençliğimi öldürdüler,geceydi
Katilimi kim gördü

Yağrmurlu bir nisan çıkmazında
Yaşım kaçtır bilemem
Ama genç değilim
Ben bir kere daha geleceğim
Bozkır topraklarına bir kere daha düşeceğim
Yüreğimin üzerine ayakla basacaklar
Sokak lambalarına çığlığımı asacaklar
Sen duyabilecek misin türküsünü ?

Omuzlarında asırlık taşıdığın yağmurlar
Adından geriye kalan sancılarımı serinletebilseydi
Tanrıya karşı gelen her firavundan intikam alacaktım.
Hırsım musanın asa’sında bir öfkeydi
Marşlar söyleyip ankaların kanatlarında
Bir zafer kazanacaktım
Katilim kalbimde saklanmasaydı eğer
Ben gençken ölmeyecektim.