NİCELERİ OLMUŞUMİçimde seni çağıran şehirler kurdum semtleri virane seni avaz avaz bağıran sokaklar meydanlara sinen kokun ayaklanmış bir sokak lambasının altında birikmişim niceleri olmuşum senin varlığının olmadığı bu kuytu akşamlarda saçlarımda ihtiyarlığın pamukları sensizliğin çizgileri kırık kırık alnımda durduramadım vuslatı yetişemedim her koştuğumda o da hissederdi sensizliğimi kızardı onu çağırışlarıma üzülürdü münzevi duruşuma çivilenmiş suretin gözlerimin retinasına ayak izlerin dökülmüş amansız kışlara inat buzdan yapılmış ölüm odasına Hülya Çelik |