5
Yorum
20
Beğeni
5,0
Puan
72
Okunma
Bir gemi kalktı İstanbul’dan,
Bir kalbi alarak sessizce…
Sen ufka yürüdün,ben kaldım sahilde
Ve dünya ikiye ayrıldı o gece.
Sen prensestin ben sıradan biri,
Ama gözlerin, ah, onlar değil sıradan!
Bir bakış attın bana, giderken
İçimde ne varsa gemiye bağladın o an.
Rüzgâr saçlarını taşıdı,
Benim kalbimle birlikte
Sanki birden ikimiz
Aynı dalgada boğulduk sessizce.
Sen gidişine ağlarken,
Ben kalışıma mahkûm oldum.
Biliyor musun prensesim,
O gemi seni değil, ruhumu götürdü.
Ben sahilde duruyordum ama
İçimdeki ben seninle sürüklendi, süzüldü.
Ve son bir bakış…
Ah, en çok o yaktı içimi!
Sanki gözlerin “Gel” dedi;
Ama kaderin elleri itti beni.
Hülya Çelik
5.0
100% (9)
Cevap Yaz
