nereye sürüklesem gözlerini...yokluğun savunmasızlığım ayak izlerin sözcüklerimin gölgesinde düşüp gitme sızlarken ellerim kavurur dudaklarımı bir türkü ocağın ayazı ağlar yüzümde usulca iner bir akşam alacası denizler sürgün rüzgar sesimde gözlerin soyunurken günahıma bakışında mesul İzmir’in imbatları tellerine vurdukça sazın sancılar akıtırız sızıya kıyıda kalan her bir limanda yakarken sesimi omzunda ağlayan benim bıraktığın kuytularda ardına düşmeyen ateşler dokundu ara sokakları bile hüzne çıkan bu kentte darmadağın adımlarda kan olmuşum sürterken bedenim bir tutam ayrılığa sen pervasızca değersin ahıma her hatırada bir vurgun zamana biliyorum son değil nereye sürüklesem gözlerimi gecenin karanlık yüzü hep kalemimin ucunda... 02/08/2008 |
her hatırada bir vurgun zamana
biliyorum son değil
nereye sürüklesem gözlerimi
gecenin karanlık yüzü
hep kalemimin ucunda...
yüreğinize sağlık.. selam ve saygılarımla..