Geçmişten nostalji

sormazsın / ben yolcuna
nerden gelir, nereye giderim
bu kaçıncı
dolup boşalan kadehim
nedir benim tasam kederim
bir ben miyim kendimde
var mıdır bir sevdiğim

ey hancı
konuşmaz susarsın
bilemem sustuklarını
herkesin hayat aynası başka gösterir
var mı dır senin de derdin kederin
yoksa yalnızca / her geçenden
hesabı almak mıdır derdin
belki de düşündüğüm gibi değilsin
benim gibi senin de
ışıkları sönük evlerin /sessizliğinde
düşe kalka yürür içinde tinin
görülmeyen bir ateşin
harmanında yitirirsin kendini
sessiz dilinde, senin de vardır
benimkiyle aynı bir kara gölge
benim gibi belki sen de
huzur bulmaktasın sessizlikte

gerçek sanıp bir rüyânın hayâlini
sara sara bitiremedin / acıların yumağını
en sonunda geldin buldun
kaldığın bu son limanı

bağışla evvel düşündüklerimi
olmayan uykum için
sermeden önce döşeğimi
gel, sen de koy masama kederlerini
paylaşalım / birlikte kürelim
açılmayan kapılarda, yığılan kederleri
ya da boş ver / uyandırmayalım
uyuyan bir uykuyu
sokmayalım ateşe körük
çoğu zaman, iyi gelir insana
güzeldir/kendi kendine tenhâlık


Hâdiye Kaptan