- Niobe -





Neler neler geçmiş sesimin tınısından

Kaç çığlık kucağında büyümüş

Yok olmuş çocukluğum

Kaç görev üstlenmiş

Kaçını tamamlayabilmiş

Kaç nağmede ağlamış

Kaç asır aldanmış

Gözden uzak yerlerde

Bitmek bilmez yorgunluğum...



Avucumda sabırsızlananlar, kibrime hane

Ah elde edebildiklerim

Şimdi nerede?

Ah ettiklerim bile silinmiş, poyrazların sesinde...





Taş kuyu dibinde yosunlaşmış benlik

Şimdi gözlerimden süzülmekte



Ağla dünya, ağla kibrine, ağla kaybettiklerine

Ben Niobe

On iki yıldız eteklerimde

Benle ağla yitirdiklerime...

Analıktan öte acılar var taş kesen yüreğimde

Ve bilemediğin birçok şey

Neyse...





Neler neler özlenmiş gecemin karasında

İki uykusuzluk arasında

Kaç urgan boğmuş beni

Kapanmayan iki yakam arasında

Gecenin karası gözüme iliştiğinde

Yakma hiç bir ışığı

Kalmadı bende güçlerin temkini

Yakma acılarımı

Kör olurum ömrümün son satırında...

/Ben Niobe

Ağlarken çocukluğum, uyuyakalmış

Bir taş kadının gölgesinde.../