19
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1941
Okunma
Aleyhte rey kullanılmış asalete
Epey olunmuş geçeli hiddete, acizliğe.
Sür diline bulanmış bin bir küfrü, sür yüzüme
Tün geçer, gün göz süzer
Bulanmaz çare…
Teni hoş, ruhu boş adamlar eskir bu şehrin sislerinde
Karanlık yüzleri çiziktir canı yananların gizlerinde.
Çelme çelme düşürülürken bahtı karalar sözlerime
Ben seyre dalarım, bu şehrin ücra köşesinde
Ne çare!
Bilseniz ki kaldırımlarına eştir her sin
Bu serseri şehrin
Ardından bir makber tutulur göğe
Bir makberle unutulur hece hece
Dem de kalmaz ki o da tek hece
Acısıydı dün!
Şimdi can yanıklarıyla örtünür tün
Ateşinin gücünden doğar yeni gün…
Vay kırgınlıklarıyla göç edenlere!
Tün geçer, gün beni süzer
Bulunmaz çare…