Aydınlanma...
-I-
Gecenin gündüzü öpmeye doyamadığı haz… Güneş yakıcılığı hiçbir kuşu sesinden vurmaz. Kuşluk vakti her ışık Sözüme Gözüme Özüme yansırken Ve tanışırken kör edici aydınlanmanın keskin nefesiyle Asılırken her hece aydınlık düşüncelerin merkezinde /Nefessiz kalsa da Işık bir divit ucunda Ki şimdi yazmak bir kuşun kanadındaki özlemle İlk çarem… -II- Isınsa dedim yer gök Kurtulsa dedim dilimden /salıver kelimeleri hiddeti ruhundan sök/ Ve sarının en sıcağıyla dokundu gök perde ellerime Saçlarımdan daha deli bir güneş doğdu düşüncelerime
Kederler ucu güneş gölgesinde yanmış bir divitti Ne yazarsam yazayım beyaz kâğıda Bana kalan sadece anlamsız bir isti…
-III- Sus vakti denilen kuşluğa eş… Ben bilirim! Kim acının gölgesiyle olmuşsa eş Ben bilirim Aydınlanmaların ardına saklanır Ki o vakit gözbebekleri serkeş… /Işıkta kör eder bilirsiniz Mate’08 |
tbrkler...