Sevmeyen bir yürek anlayamaz bedenlerde yanan aşk ateşini. Gözbebeklerinde gizlidir tüm yaşananlar.

Her cümlede ararız mutluluk fotoğraflarındaki tebessümlerini. Bazen yağmur yağmakta bazen ise beyaz bir kar bulutu altında kimi zaman sahil kenarında bir bankta simit yerken çektirdiğimiz hatıralarda. Sol yanımızda taşırız gidişlerin bıraktığı yokluğu ve sağ tarafımızla direniriz kapanmaz yaraların soluklarına.

Acı ve sadece acı kokar uzandığımız yatak. Taş duvarlar devrilir tükürdüğümüz kaldırım kenarlarına. İçimizde anlamsız bir telaş anlaşılamama korkusu. Benim kadar neden kimse sevemiyor diye yazarım ellerimin avuçlarına ve kimi zamanda kızarım kendime ulan neden bu kadar sevdim diye.

İçim acıyor ve yine de seviyorum geri dönüş ihtimallerini ve gittiğin gün anlamıştım ihtimallerimin gidişinle can verdiğini

Acıt mate içindeki kör yangınlarını. Sev sadece sev. Biliyorsun sende ve şiirin son bölümüne yansıtmışsı tüm gerçekleri ve özlemleri. Anlayacaklar elbet bir gün , çok geç olmadan.



Saygılarımla