İnsan işte yaşadıkça bazen
Yaşadıkların insanı boğuyor
Kendinden kaçmak istiyorsun
Hep yakalanan bir tuzağa takılı
Kalıyorsun işte istemezsende

Ne kadar kestirme yol denesende
Ne kadar vazgeçsende
Hayat o anda zor cekiliyor

Ömrün ömründen ayrılmaz sanırsın
Aldanırsın ayrı düştüğünde
Bağlanırsın göz ıslaklığına
Ağlanırsın ağlandıkça

Yeniden kurarsın hayaller
Yeniden başlasın istersin
Elleri ellerinden, ömrün ömründen
Ayrılmasın istersin ayrılır

Bütün yaşanmışlıklar
Yaşanır gözler önünde ansızın
Hep senin istediğin gibi olsada
Onsuzluk mutsuzluk taşıtır sırtında

Çözülür mü bu sır bu düğüm
Boğum/boğum sürer yaşanan günün
Zor zamanlar geçer
Hızlı bitsin takvimden yapraklar
Hasretten yanıp tutuşkutça
Ne kadar çok bağlanırsın aşkına

Sendeler bütün kuytu beklentiler
Elinde kim bilir hangi mevsimden kalan yapraklar
Hangi güzel çiçeklerden seçeceksin
O yokken nasıl vereceksin