Şu tren vagonu gibi bir hayat
Sıra sıra önden giden vagona bağlı
Arkasından gidecek olan vagon
Her istasyonda sırlarımla başbaşa
Nice deniz kıyısıyla konuştum
Dalga dalga sahillere vurdu
Dili yoktu söylemedi
Ağaca sırlarımı verdim dal oldu
Daldan bir dal daha oldu
Sırrımı kimseye söyleyemedi
Rüzgara sırrımı verdim
Yel oldu esti, esti dili olmadı söylemeye
Şu ömür vagonlarım neler gördü neler
Sahtelikler, riyakarlık, ve sonu ölüm
Yaşarken gördüğün nedir
Gözlerinin önünden geçen bir resim
Yaşadığında senin bir resmin
Doldurmaktan yorulmadı nefisler
Atlarının heybelerini eşyayla
İnsan kendisine acı verecek her şeyden kaçar
Kaçmayanların derdiydi heybe doldurmak
Utanıyorum hayal kırgınlığımdan
Utandırıyorlar
Korktu nefisler çaldırmaktan
Çaldıklarını başkasına çaldırmaktan
Rızkın kefiline tevekkül eden dillerin
Rızık telaşeşesi korkutuyor
Ne kadar hızlı ilerlersen ilerle
Peşini bırakmaz ardındaki vagon
Ektik işte dünya toprağına bir ağaç
Kim dinlene kim serinler bilinmez
Bıraktık bir sada
Üryan gelinen hayattan gidilecek yine üryan
Azrail gelir son selamı getirmeye
İnsan işte gelmeden önceye hazır ola